Przewodnik po białej strefie
„Biała strefa”
Próba zdefiniowania białej strefy
„Najdziwniejszą rzeczą w dziurze jest jej krawędź. Wciąż należy do czegoś, ale nieustannie patrzy w nic, jest strażnikiem granicznym materii”. Kurt Tucholsky, z eseju „O socjologicznej psychologii dziur”.
Właściwie nie jesteśmy w stanie zdefiniować białej strefy, bo ona zawsze będzie wymykać się ostatecznej definicji. Nicości nie da się pojąć ludzkim umysłem.
Strefy służą do wyznaczania obszarów, do których przypisana jest określona jakość. Ponieważ ich granic nie da się zwykle dokładnie określić, tereny takie – zwłaszcza, jeśli są to strefy zagrożenia – są zwykle na dużym obszarze odgradzane lub ograniczane.
Biała strefa jest więc obszarem, któremu przypisany jest kolor biały. Została ona szeroko oznakowana białymi znakami, aby w miarę możliwości nikt niechcący do niej nie wszedł. Kolor biały należy tu oczywiście rozumieć w sensie przenośnym. Biel to niewinność, dziewictwo, to, co nieznane, duchowe, biel to obszary naszych map, których nie znamy. Bieli możemy również użyć w odniesieniu do pytań ostatecznych, o sens życia, narodziny i śmierć. Wszystko na to wskazuje, zwłaszcza, że w określeniu strefy słowo „weiss” (biały) pisze się przez podwójne „s” zamiast „ß”. Chociaż jest to ortograficznie niepoprawne, może celowo odnosić się tutaj do słowa „wissen” (wiedzieć). Już Sokrates rozumiał charakter białej strefy: „Wiem, że nic nie wiem”.
Czy jest to więc strefa, która odpowiada na nasze ostateczne pytania? Nie są w stanie tego zrobić wielkie religie świata, które częściowo służą nawet jako pretekst do konfliktów zbrojnych. Z tego punktu widzenia nie dziwi fakt, że niemiecka Bundeswehra wybrała białą strefę jako poligon bombowy – być może w błędnym przekonaniu, że w ten sposób może na zawsze wymazać wszelkie egzystencjalne pytania.
Co prowadzi nas do kluczowego punktu, czyli piramidy celów. Przypuszczalnie biała strefa nie jest obszarem, który dostarcza odpowiedzi, ale pytań. Nawet nauka musi się z tym zjawiskiem mierzyć na co dzień: Im więcej wydaje nam się, że wiemy, tym większa staje się biała strefa. Każde naukowe osiągnięcie rodzi natychmiast nowe pytania, na które tak długo poszukuje się odpowiedzi, dopóki stare osiągnięcie nie zostanie zastąpione nowym, prowokującym z kolei nowe pytania. Patrząc neutralnie, jest to podstawowa charakterystyka białej strefy, z którą możemy nauczyć się obchodzić.
Nasuwa się przy tym pytanie, czy nasze, kształtowane przez wieki, podstawowe założenia dotyczące ludzkiego charakteru, są jeszcze w ogóle poprawne.
Dwa bieguny wzajemnie się stymulują lub hamują: ludzka ciekawość, pragnienie wiedzy i pragnienie poczucia bezpieczeństwa. Zbyt ścisłe podążanie za pragnieniem bezpieczeństwa może prowadzić do ograniczenia wolności, do nadmiernej regulacji. Albo do religii i ideologii, do przekonań, których będziemy się trzymać. Na szczęście jest też ciekawość, chęć zakwestionowania wszystkiego, rozebrania na części i złożenia na nowo. Poruszamy się pomiędzy tymi dwoma biegunami. To może tłumaczyć niepokój, który odczuwamy, gdy nie możemy czegoś zrozumieć lub określić.
Biała strefa stwarza wyjątkową okazję do odwrócenia naszych założeń. Człowiek potrzebuje kryzysów, są one dla niego eliksirem życia. Bez problemów życie byłoby nudne. Oczywiście, powstaje wtedy chęć ich przezwyciężenia, ale tylko po to, by natychmiast wywołać nowe kryzysy. Pojawiają się one tylko wtedy, gdy zadajemy właściwe pytania lub zmieniamy nasze warunki życia w taki sposób, że stare schematy myślowe przestają funkcjonować.
Czas gwiazd białość, przed cykaniem świerszczy ukryta niebezpiecznie, wyzwala ów gorące pożądanie we wzorowanej na duszy przestrzeni z muzyki.
Biała strefa przeczucie jest sondą duszy w misterium. nosem serca, badającego białość strefy. wczoraj – jest tym, co zwiędło, jest uczuciem oraz miejscem pochówku wiedzy. nic – zakłóca rytm oddechu, a wczoraj staje się jutrem staje się dzisiaj – gdy po nic podążamy szlakiem białych tablic.
Na skraju strefy zajął miejsce na skraju strefy. był to ocean milczenia, białego milczenia. w błyszczącej bieli bez granic wyobraźnia jego odpłynęła niemym krokiem po dywanie z gołębich piór. widział, bez żadnych wątpliwości, jak zegar, zamknięty w swym pudle, spojrzał na niego. jak czystą i dużą ranę pozostawiła na bieli bez granicy jego umykająca wyobraźnia! na lśniącej bieli bez granic.
Fragment z przewodnika wędrówkowego :
„W siedem dni wokół niczego”
Ogólnie rzecz biorąc, celem wędrówki z przewodnikiem jest przekazanie, zwłaszcza gościom z zewnątrz, wyjątkowych i charakterystycznych cech danego regionu lub bezpieczne przeprowadzenie ich przez niebezpieczeństwa. Biała strefa znajduje się około 100 kilometrów na północ od Berlina, pomiędzy miastami Neuruppin i Wittstock, w pobliżu autostrady Berlin-Hamburg. Z mapy usunięto obszar o łącznej powierzchni około 140 kilometrów kwadratowych, na który ludzie nie mają wstępu. Najlepszym sposobem, aby dowiedzieć się, dlaczego tak jest i dlaczego wędrówka wokół białej strefy jest szczególnie ekscytująca, jest wycieczka z przewodnikiem. Biała strefa jest unikatem na skalę światową. Jest to obszar wycięty z mapy, a więc poza naszym horyzontem. Nie wolno nam wchodzić do środka, tym bardziej, że niczego tam nie ma, ale możemy go obejść dookoła, wędrować wokół niczego. Pozostawanie na krawędzi niczego nie jest jednak pozbawione niebezpieczeństwa. Dlatego warto skorzystać z doświadczenia naszych przewodników po strefie. W ramach zwiedzania chcielibyśmy ponadto przybliżyć Państwu tajemnice białej strefy. Spotkanie z białą strefą może być dla Was doskonałym punktem wyjścia do zbadania jej wewnętrznych i zewnętrznych map, do zakwestionowania ich i doprowadzenia do ich pokrycia się ze sobą. Istnieje kilka możliwości rezerwacji wędrówki z przewodnikiem: Możecie dać się oprowadzić w 7 dni wokół strefy. Zorganizujemy dla Was wszystko, od zakwaterowania i wyżywienia aż po plan wycieczki. Poinformujcie nas o swoich życzeniach, a my się do nich dostosujemy. Noclegi w namiotach lub pensjonatach, slow food lub fast food, pakiety ekologiczne lub surwiwalowe dla wokółstrefowych wędrowców – Wy decydujecie. Poszczególne moduły rezerwacji można wcześniej uzgodnić indywidualnie dla każdej grupy uczestników.
Nikt nie wie, co się wydarzy
Nie można wejść do „białej strefy”. Nikt nie wie, co by się stało, gdyby do niej wkroczyć. Możecie Państwo jednak obejść „białą strefę” w siedmiu etapach, podążając za białymi drogowskazami i korzystając przy tym z oferty turystycznej strefy przygranicznej. Wędrowanie wokół niczego jest jednak niebezpieczne. Czasami nie będziecie wiedzieć, czy jesteście na zewnątrz, czy już wewnątrz. Szczególnie niebezpieczne jest nagłe powstanie równoległych rzeczywistości. Jeśli wędrujecie jako grupa, powinniście zebrać się, kiedy to zjawisko wystąpi i uzgodnić, którą rzeczywistość wspólnie wybieracie – w przeciwnym razie istnieje ryzyko, że grupa zniknie w różnych rzeczywistościach i być może nigdy więcej się już nie zobaczycie! Możecie Państwo również zarezerwować pobyt badawczy w instytucie badania białej strefy i tam móc intensywnie przygotować się na nic. Instytut znajduje się na skraju strefy i mieści m.in. bibliotekę zajmującą się niczym. Znajdziecie tam między innymi rozprawę Kurta Tucholsky’ego „O socjologicznej psychologii dziur”. Okazją do tej konstrukcji rzeczywistości był spór polityczny o jedną z największych w Niemczech wojskowych stref zamkniętych. Po opuszczeniu tego terenu przez wojska radzieckie w 1993 roku po przełomie politycznym w 1990 roku, Republika Federalna Niemiec chciała ponownie uczynić z tego obszaru poligon bombowy do testów w ramach NATO, jednak miejscowa ludność w ramach inicjatywy obywatelskiej „Wolne Wrzosowisko” przeciwstawiła się temu tak zwanemu „bombodromowi”. Zastanawiałem się, czy można tak po prostu odebrać jakiejkolwiek ludzkiej infrastrukturze tak duży obszar.
iwf – Instytut badania białej strefy
To pierwszy instytut, który ma za zadanie badać Nic, wykreować Nic oraz zakwestionować Nic. Celem instytutu jest spowodowanie rośnięcia Białej Strefy. W tym celu prowadzimy muzeum, archiwum, bibliotekę oraz pracownię dla ludzi, którzy szukają spokojnego miejsca, aby odkryć Nic. Zadaniem Instytutu Badania białej strefy jest przede wszystkim szczególny rodzaj zarządzania kryzysowego. Kryzysy kryją w sobie ogromny potencjał kreatywności, który może być motorem do tworzenia nowych, zaskakujących perspektyw. Podczas gdy inni starają się unikać kryzysów, my widzimy swoje zadanie w ich wykrywaniu i zajmowaniu się nimi. Instytut badania białej strefy Gospodarstwo Stowarzyszenia Umland e.V., położone na skraju strefy w Zempow, może zostać przekształcone w stałe miejsce badań nad białą strefą. Oprócz biblioteki z literaturą dotyczącą białej strefy, muzeum białej strefy z przykładowymi znaleziskami ze skraju strefy, punktu kontaktowego dla szukających porady wędrowców po strefie, możliwości noclegowych, laboratoriów dla badaczy nad strefą i pomieszczeń seminaryjnych dla studentów badań nad białą strefą, wykorzystany zostanie również około dwuhektarowy obszar doświadczalny dla botaniki skraju strefy. Instytut badania białej strefy może stać się w ten sposób miejscem wymiany, nawiązywania kontaktów i przekraczania tradycyjnych dziedzin, takich jak sztuka, nauka, religia, filozofia czy gospodarka. Celem jest również opracowanie akceptowalnych społecznie modeli kryzysów, skupiających się na znaczeniu białej strefy. W ten sposób wszystkie dziedziny życia społecznego powinny zostać zbadane pod kątem tego, czy nadają się do białej strefy. Dotyczy to w szczególności gospodarki, edukacji, całego systemu społecznego, systemu prawnego i religii. Można to jednak osiągnąć jedynie poprzez aktywne zaangażowanie mieszkańców skraju strefy, ich doświadczenia i praktyczne pomysły, wniesione w rozwój nowych modeli. Tylko w ten sposób może powstać sieć, która umożliwi rzeczywiste powiązanie badań naukowych z praktyką.
iwf – miejsce dla informacji, tworzenia sieci, uczestnictwa i procesów rozwojowych
Koncepcja iwf oferuje szerokie ramy działania, które pozwalają na aktywne zaangażowanie wielu różnych podmiotów. W tym celu dąży się do stworzenia odpowiadającej rzeźbie społecznej struktury przypominającej amebę, by móc radzić sobie zarówno z nagle pojawiającymi się nowymi ideami, jak i kryzysami.
Biuro strefy
Centrum Informacji o białej strefie jest punktem kontaktowym dla turystów i badaczy strefy. Dostarcza informacji o wszystkich znanych dotychczas aspektach białej strefy i pomaga odkryć nowe pytania jej dotyczące.
Koncepcja iwf (nieukończona)
Badania nad białą strefą są per se kryzysem. Pytania białej strefy usuwają nam grunt pod stopami – i to jest być może główny cel badań nad białą strefą.
Laboratoria biwakowe na skraju strefy
Od września 2006 roku dostępny jest przewodnik wędrówkowy po białej strefie, dzięki któremu w dziewięciu etapach można wędrować wokół niczego. Przewodnik turystyczny uzupełnia osobiste doświadczenia ze skraju strefy o wypowiedzi filozoficzne, wiersze i wywiady z mieszkańcami skraju strefy. W poszukiwaniu odpowiedniej for- my dla procesów badań nad strefą, iwf opracował plan dziewięciu mobilnych laboratoriów białej strefy. Mogą one zostać urządzone w porzuconych przyczepach budowlanych i kempingowych. W każdym laboratorium znajduje się miejsce do spania dla dwóch osób, prosta nisza kuchenna z podstawowymi produktami spożywczymi, mała strefowa biblioteka, różne narzędzia dla badaczy nad strefą i mały kominek. Z laboratoriów mogą korzystać na jedną noc strefowi wędrowcy lub badacze, którzy bez zakłóceń chcą prowadzić swoje badania tuż na skraju strefy, a także osoby ubiegające się o azyl, które mogą liczyć tu na tymczasowy pobyt i wsparcie iwf.
Residency Program
Oprócz dziewięciu laboratoriów strefowych na skraju strefy, w instytucie badania białej strefy znajdują się dwa laboratoria centralne z jednostkami mieszkalnymi. Badacze strefy mogą skorzystać tu z trwających od trzech do sześciu miesięcy stypendiów, by w tym czasie opracowywać nowe zagadnienia. Celowo nie rozmawiamy tu o sztuce czy nauce, bo każdy, kto prowadzi badania nad białą strefą, powinien dostać szansę na własne pomysły.
Archiwum strefy i muzeum strefy
Archiwum białej strefy gromadzi i kataloguje znaleziska ze skraju strefy, literaturę i film białej strefy, sztukę białej strefy oraz wyniki badań nad białą strefą. Muzeum białej strefy organizuje stale zmieniające się wystawy i wydarzenia dotyczące białej strefy.
Uniwersytet Stosowanych Badań Strefowych
Uniwersytet kształci studentów w zakresie badań nad białą strefą. Początkowo szkolenia odbywać się będą w formie ograniczonych do maksymalnie dwóch tygodni seminariów. W dłuższej perspektywie celem jest stworzenie unikalnego uniwersytetu z 3-5-letnimi kierunkami i uznawanym dyplomem w zakresie badań nad białą strefą. Szczególnie istotne na uniwersytecie są kursy z zakresu konstrukcji rzeczywistości, sztuki użytkowej, treningu osiągania konsensusu oraz kształcenia przewodników po białej strefie. W kursie podstawowym warunkiem koniecznym jest trening wspinaczkowy oraz tworzenie zespołów wspinaczkowych.
Forum obywateli białej strefy
Forum obywatelskie towarzyszy i uzupełnia proces tworzenia sieci i komunikacji interpersonalnej. Regularnie organizowane przez biuro strefy spotkania – otwarte dla wszystkich – służą wymianie informacji i opracowywaniu wspólnych projektów rozwoju regionalnego obszaru skraju strefy.
Święta białej strefy i weekendy
wędrówkowe wokół niczego
Wspólne świętowanie jest bardzo ważnym elementem rozwoju regionalnego białej strefy i służy tworzeniu identyfikacji mieszkańców skraju strefy z białą strefą. Weekendy wędrówkowe mają natomiast na celu wspieranie rozwoju turystyki regionalnej.
Biała strefa
pierwszy obszar, który już nie istnieje, 145 km2 wyciętych z wszystkich map. Nie można tam wchodzić, bo tam niczego nie ma…, Michael Kurzwelly, 2005